de 1e week!

Lieve allemaal,

Jullie hebben toch wel een hele week moeten wachten op mn eerste verhaal uit Stoupa, maar hier is ie dan! Ben afgelopen week meteen erg druk geweest ( dus meiden van VX, het was zeker geen relax weekje!) Ik zit nu in een bar in Stoupa te internetten…(het was even zoeken naar draadloos internet), maar ik zal bij het begin beginnen….

Nee. Ik begin nog even voor het begin….De maandag voor mn vertrek werd ik ineens met kriebels wakker…ik besefte dat het echt nog maar een week was voordat ik zou gaan. Dat gevoel had ik nog niet eerder gehad. Alles wat er in die week gebeurde was “voor het laatst”. Sommige dingen waren voor het laatst…maar komen ook wel weer terug (voor het laatst naar griekse les, voor het laatst op woensdag bij pap-en-mam eten) maar andere waren echt voor het laatst: voor het laatst met irma samen naar het werk lopen, voor het laatst de deur van het reisburo binnengaan, voor het laatst voor TWI handtekening zetten….allemaal erg raar…. ’s Avonds hadden de meiden een verrassing voor me en zijn we bij de Griek in Wageningen uit eten geweest. (wist iedereen trouwens dat Irma erg creatief is met pepermunt?) Na weer een geuzeuleuge euveund moesten we toen toch echt afscheid nemen…stond van mezelf te kijken dat dat best goed ging…maaaaaaar….toen wist ik nog niet hoe ik me de dag erop zou gaan voelen…..echt waar…ik stond op en dacht al meteen, dit komt niet goed. De hele dag ben ik enorm emo geweest. ’s Ochtends tijdens de koffie bij pa en ma, tijdens de lunch met Yvet, alleen in de auto en ’s avonds op de bank weer bij pa en ma…ik hield niet meer op…

Maar goed, een heel ander probleem wat zich tegelijkertijd afspeelde, was natuurlijk “wat gaat er in de koffer?” Ik had Marjo gevraagd een kritische blik te werpen op al mn spullen voordat ze de koffer ingingen. WAAAAAAH….ik mocht bijna de helft niet van dr meenemen…nou ja, maar goed ook, want anders had ie echt niet dichtgekunt. ( hoewel ik er zondagochtend stiekum nog wat bijgepropt heb) Hij woog maar 22 kg!! Errug netjes dacht ik zo. Dat ik al een verhuisdoos vol vooruit had mogen sturen (tnx!!) , mn rugzak 10 kg woog en ik mn laptoptas en fototoestel over mn schouder droeg, laten we even achterwege.

Eerst afscheid van mat&mo en daaf&iris, pfff, dat was al raar. Pap, mam en Marjo gingen mee naar Dusseldorf. Na de koffie en de nodige fotosessies heb ik mn koffer ingecheckt. Nog even een broodje gegeten met z’n 4-en en daarna moest ik toch echt door de douane. ( dat mn gate bovenaan de trap was wisten we toen nog niet haha). Nog een dikke knuffel, dikke zoenen..( heej, geen tranen??)…douane door en trap op. En ja hoor…bovenaan de trap kwamen ze….evenals in het vliegtuig….geloof dat het hele vliegtuig heeft kunnen meegenieten….

Na een kwartier te laat te zijn vertrokken en een kwartier te vroeg te zijn geland, ging ik op Athene airport op zoek naar Ine, mijn collega hostess. Haar gasten komen ook in Kalamata aan, maar gaan dan naar de meest linkse vinger (als je op de landkaart kijkt zie je dat de peloponnesos op een hand lijkt, ik heb de middel vinger :)). Zij reed samen met mij mee naar Kalamata. Daar kwamen we na een uurtje of 3 rijden aan, alwaar Babis Doufexis, de agent waar ik mee samen werk, op mij stond te wachten. Hier kreeg ik meteen mijn blauwe autootje. ( voor site, oh nee, dat is natuurlijk side geworden haha( degene voor wie dit bedoelt is snapt het wel) een fiat seicento). Van Kalamata naar Stoupa is het ongeveer een uurtje rijden. De eerste nachten heb ik in appartementen Ostrio geslapen. 1 van de appartementen uit ons programma. Wat een leuke appartementen zeg! Opa van 95 woont bij deze appartementen. En ook al kunnen we elkaar niet verstaan, groeten en zwaaien 5x per dag lukt best!

En dan….de eerste werkdag van mn nieuwe baan. Het kantoor ligt praktisch naast Ostria. Op kantoor heb ik Nicola en Vasso ontmoet. Zij werken voor de agent. Ze hebben me mijn werkplek laten zien…nou ja…mn werkplek kon je eigenlijk niet zien. Overal stonden dozen, plastic tassen, mappen en nog veel meer. Toen meteen maar het belangrijkste testen: de computer…die deed het gelukkig. Je moet hier wel geduld hebben, want voordat die is opgestart en een beetje vlot werkt ben je een half uur verder. Er werd uitgelegd hoe mn email werkte en ik kreeg mn telefoon. En toen….tja…toen kon ik beginnen. Maar waarmee? De eerste mailtjes kwamen al binnen vanuit Nederland en Griekenland. Okeej….een inventarisatielijst…tja… gewoon beginnen bij het begin. Dus ik trek de bovenste la open….wow…die lag vol met 600 pennen, 8000 nietjes en alle kantoorbenodigdheden die je kan bedenken, maar dan door elkaar gehutseld. Het 2e laadje dan maar en het 3e laadje, de kast achter me .…goed, gewoon maar alles eruit halen…en eerst maar eens ordenen en de zending uit Nederland uitpakken. (waar laat ik in hemelsnaam alle spullen??) Buiten is ook nog een schuur die vol staat, niet alleen met spullen van Ross, maar ook van de andere touroperators die hier op kantoor werken. Maar toch mistte ik nog een hoop spullen….

’s Middags zijn Nicola en ik een aantal woningen voor mij gaan bekijken. Bij de 3e was ik opslag verliefd. Een klein, schattig, wit huisje, met blauwe deurtjes en luiken en een eigen terrasje. Het was nog niet schoongemaakt en gelucht na de winter, maar dat boeide me allemaal niet. Dit was het! Aan het eind van die dag was ik kapot en ik had het idee dat ik niks had gedaan. Had tot half 8 gewerkt en lag om half 10 in bed. Maar ja, slapen kon ik echt niet meteen, alle voorraad en lijsten en alles wat ik nog moest doen spookte door mn hoofd.

Een dag later bleek er nog een kast te zijn. Die heb ik eerst maar eens uitgemest, schoongemaakt en alle oude en nieuwe spullen ingelegd. Nu alles een klein beetje ordelijk lag, kon het tellen beginnen. Vandaag moest die lijst af zijn, dan kon ik tenminste iets afstrepen van mn lijstje. Ook dit werd een lange dag, maar het was af. Ik merkte wel aan mezelf dat ik wat rust in moest bouwen, want eten deed ik haast niet, en een pauze van een uurtje is dan natuurlijk niks. Woensdag ben ik doordat die lijst af was toch relaxter begonnen en me met mn andere taken gaan bezighouden. Voorbereidingen getroffen voor accommodatiebezoeken, informatieboeken up to date maken, brochuremappen maken, reserveringsboek maken…oftewel…genoeg te doen!

Nicola vroeg maandag meteen al of ik woensdag avond zin had om mee naar een feestje te gaan. Dat vond ik wel een erg leuk aanbod. Het was een verrassingsfeestje voor een vriend van haar die 40 werd. Het feestje was in Agios Nikolaos, het plaatsje waar ik 2 jaar geleden met Mariejanne op vakantie ben geweest. De buurvrouw van kantoor wilde wel met me meerijden. De buurvrouw is een Nederlandse, die mijn baan een paar jaar geleden had en sinds die tijd woont ze hier. Ze zei dat ik een geweldig en leuk seizoen tegemoet zou gaan! Die avond ben ik aan een hoop mensen voorgesteld…pfff…kan nooit alle namen onthouden. Maar ik ben blij dat ik naar dat feestje ben geweest, was een welkome ontspanning! Donderdag ben ik ook weer lekker aan de slag gegaan. Er kwam een beetje structuur in wat ik aan het doen ben. Ik ben een stuk rustiger en meer ontspannen. Inmiddels was mijn woning klaar en heb ik tussen-de-middag mn spullen overgehuisd. Toen ik mn huisje voor de 2e keer zag, werd ik nog blijer! Het is super eenvoudig, maar oh zo leuk!

Vrijdag ben ik samen met de agent alle accommodaties langs geweest. Wat een geweldige appartementen en huizen zeg. Ben verliefd op allemaal tegelijk! Met de ene eigenaar kan je beter communiceren dan met de andere. Maar ach, kan ik meteen goed grieks leren! Het is goed dat ik alle accommodaties gezien heb, nu weet ik waarover ik praat en dat maakt het allemaal een stuk makkelijker.

Ook hier is het Pasen, en vandaag (zondag) was ik uitgenodigd bij Nicola om te komen bbq-en. Ze woont vlakbij Agios Nikolaos in een huisje met een prachtig uitzicht en een geweldige tuin vol met olijfbomen. De eettafel onder de bomen, uitzicht op zee….geweldig.

Maar morgen is het weer een gewone werkdag….(voor mij dan…)

De foto’s die ik erbij gedaan heb zijn van de fotosessies op de luchthaven, mijn nieuwe huisje + nieuwe huisdier :), van Stoupa en de bbq.

Groetjes en dikke knuffel Tres

p.s. Matje, je kan nu gewoon een berichtje achterlaten, want ik ben niet meer in Renkum. En Daaf, je kan dan echt niet achterblijven :)